Sekizinci Gün

Beyaz ahşap cilalı bina,rugan parlağı pencereler.
Yosun merdivenli bir yol, sessiz gri..

Serilmiş yüzü koyun.
Geçmişin şimdiki anı, takvim haftanın sekizinci günü..

Telaş hak getire, gelip geçenler umuru değil arsız kedilerin.
Hangi tepesinde yonttu acaba
Sait Faik tahta kalemini..

Belli ki tövbeli burası Istanbul'a..
Tam karşısında ama küs gibi dönmüş yeşil sırtını..
Varsa bir diyeceği söylese ya şimdi, vakit az.
Dönüş yaklaştı kalabalıklara..

Kimsenin değil buralar.. Herkes dönse evine, masaları kim topluyor acaba sahipsiz konaklarda.

Martılar son vapuru bekler gibi...
Yandı iskelenin ışıkları..
Her bir köşesi ayrı deniz, el ele yürümeler orman boyu..
İkidir hatırımda;
Damaklarda kalan orta şekerli huzur tadında.