Odam

Gözlerde evvelki kir pas.
Kapı önlerinde gündüz karanlığı kalabalıklar.
Huzurlar kiralık değil ya, bugun var yarın dünkü kuruntu.
Memleket kadını gibi bizim mutluluklar.
Şöyle bir dokunsa kumaşına, anlar el isi mi goz nuru mu.. 

Çekip gider düşünmeden 

Faydasız tereddüt bizlere mahsus…

Kacış yok kavga edilecek ardın sıra kosan alacaklı tanış karamsarlık ile.
Sarıkamış soğuğu yok henüz etrafta, nefesler sakin.
Yine de doymaz aciz bedenler koca bir fincan içse üstünde dumanı tüten ikram edilmiş umutlardan..

Taze öğrendim ama hayal esnafının adresini.
Yol iz bilene açıktır gece gündüz.
Bir karşılıklı otursak yeter zaten, az biraz tebessüm.
Kulaç boyu istemedik ahir zaman malınızdan da mülkünüzden de...
Onca buz daği huzurlar erise gün be gün..
Bir damla sevgisi yeter belki yürekteki engin denizlere.
Ne kireç boyalı duvarlar dayanır, ne surları kalelerin. 

Pencere kenarı, güne uyandığım yolculuklar gibi simdi bakışlarım ..

Hepsi sizin olsa bile bir nefes kalır elbet.
O da bize yeter aydınlatır odamı..
Sönse dahi, daimi mum ışığım var davetli sevgiliye..
Ortada bir kaç kırık masa sandalye belki..
Biri denizi olur mavi, öteki beyaz bir kumsal..
Bir vakit gelir yuva olur bize kim bilir..
Uyanırsak zamanın dehlizinden gerçek olur omurluk düşler.